Sydney, my last stop @ Oz

Nou, pff, zweet, zucht, grom!

In Sydney autorijden is zeker niet makkelijk, maar zonder maar een keer verkeerd gereden te hebben, zijn we dan aangekomen midden in het centrum. Net voor de Harbour Bridge rechtsaf en dan bochtje door Hyde Park en daar staat het grote Hertz bord ons op te wachten!

Ondanks dat het autorijden erg meeviel, was het zwaar om zelf uren achter het stuur te zitten (in plaats van in slaap vallen in de bus). Het links rijden was en is inmiddels gelukkig gewoon geworden, zelfs bij het oversteken op straat weten we nu de juiste kant op te kijken! Dus laat die huurauto in Nieuw-Zeeland maar komen!

Vanaf Hertz, midden in het centrum, maar toch ver van alles, was het nog zo’n anderhalf uur met bussen richting het strand. Laten we het maar zien als goedkope sightseeing, wij waren trouwens ook een bezienswaardigheid, want de bejaarden onderweg vonden het leuk om backpackers tegen te komen :-)
Deze keer niet in Coogee Beach, morgen gaan we daar trouwens naartoe wandelen, maar neergestreken bij Bondi Beach. Beroemd, berucht, geen idée, maar we zien het wel de komende dagen! De supermarkt naast de deur is voor ons nu berucht (belachelijk hoge prijzen :-S) en het strand beroemd (heerlijk dat zonnetje op mn blote huid!). Al zal het waarschijnlijk m’n laatste Australische zon zijn, want de komende dagen schijnt het meer bewolkt en regenachtig te zijn dan strandweer. (hij is fijn…)

Na onze geslaagde hike op woensdag hebben we gisteren nog een korte hike gelopen. Deze keer naar de Leura Cascades en The Amphitheatre. (Lubet was zo enthousiast dat zij wel een langere kon doen, maar ohh wat was ik blij met de kortere). Was trouwens wel een veel zwaardere, heb nog nooit zoveel stijle traptreden op- en afgelopen. Man, mijn hartslag heeft z’n kunnen wel weer weten te verleggen…
De natuur was wederom super, hoge rotsen, mooie watervallen en zoveel stilte.

Toch kan ik als Nederlander met altijd wel mensen binnen gehoorafstand en waar geen angstig beest te bekennen is, maar moeilijk met een gerust hart (weer dat hart he) op pad als het informatiebordje aangeeft dat de tijgerslang zich wel eens laat zien. Dat je hem dan maar gewoon met rust moet laten, stelt mij nou niet echt gerust… Gelukkig leeft de walibi er ook, dus zo moordlustig zal die slang ook wel niet zijn, schat ik…

Het was warmer dan de dag ervoor en omdat er weinig vergezichten waren, hadden we het tempo er goed in. Dat bleek ook wel toen we al bij het eindpunt waren terwijl het nog maar halverwege de aangegeven tijd was! Wat was ik blij dat ik Lubet kon overhalen om het een middagje rustig aan te doen. En nee, dat lag niet aan de leeftijd… De zon scheen :-D (Elsbeth, ik zou alvast maar gaan oefenen ;-))

Dikke kus vanaf Bondi


PS. Georgina & Mathijs, geniet van jullie bruiloft vandaag!