Walking on sunshine

In een afgeschermde wereld genaamd Sunshine staat het dorpje ‘animation’. Op onze vrije dag is het dorp zo goed als leeg, maar op alle andere dagen hebben we bezoek, soms veel en met regen bar weinig. Chief Igor heeft vastgesteld met wat we de gasten blij maken, wij bepalen hoe we de gasten blij maken.
Per dag zien we elkaar minstens 12 uur. Het is dan niet meer dan logisch dat de vrije dag toch een zekere verademing is. Want in dat kleine dorpje in die afgeschermde wereld gebeurd niet veel wat de ander niet merkt. Iedere up, maar ook down wordt opgemerkt. Iedere gast is bij iedereen bekend en is er weinig wat we niet zien gebeuren. Kortom, we weten alles van elkaar zonder dat er geraniums aan te pas komen ;-)

Hoe fijn is het dan om vrienden en familie op bezoek te krijgen, nieuw nieuws te krijgen. Nieuws dat er persoonlijk toe doet. Want het is niet altijd gemakkelijk voor me om de chitchat gesprekjes met gasten interessant te vinden. (Verbazend is dat de meeste Nederlandse gasten uit Brabant komen trouwens, maar dat terzijde.) Ze zijn jaloers op de laatste dag van hun vakantie dat wij nog eventjes mogen blijven, maar soms ben ik stiekem jaloers op die saaie kantoorbaan die hen staat te wachten. Ik heb Philips niet gemist in al die maanden Down Under, maar nu ik me weer in een werksituatie begeef, merk ik dat mijn hersens wachten … wachten op denkwerk. Want inmiddels lukt het me zelfs om punten te tellen tijdens darten (en geloof me, dat betekent HEEL wat :-p). Tafeltennis is ook geen probleem meer en volleyball is al helemaal piece of cake :-D Alleen een frans woordenboek lijkt dagelijks weer meer nieuwe woorden te bevatten die ik nog niet kende :-S haha
Igor maakt de planning, dus m’n organisatietalent komt momenteel niet verder dan zorgen dat een aankondiging precies drie minuten voor een activiteit wordt gedaan of dat er gasten en materialen zijn voor mijn activiteiten. En babbelen met de gasten lijkt de laatste week alleen maar lastiger nu er steeds meer gasten uit Oost-Europa komen. Een ander publiek dan we gewend zijn. Dankbaar; want ze genieten van de activiteiten, relaxter; omdat ik hun taal sowieso never zal leren spreken :-) en we dus naast engels en duits het ouderwetse handen- en voetenwerk erbij pakken ;-) en soms frustrerend omdat het gesprek niet meer bevat dan de basis om een activiteit leuk voor ze te maken. (een Jorik voorbeeld: een smiley geven we de gasten als ze nul punten scoren, Jorik verwoord dat in een ‘whieeee’ kreet. Lachwekkend, maar trust me, na een paar dagen voel je je voor een russische kleuterklas staan, haha) Dus, alors, donc, ik ga met een gerust hart een baan zoeken in november voor in ieder geval tot mijn pensioen (als ik op die van Igor moet wachten :-p)

Kwart over elf en we liggen in bed, onze vrije dag begon vanmorgen wel heel erg op tijd. Vroeg vertrok de bus waarmee Nele richting vliegveld en dus Belgie ging. Voor ons een extra meevaller dat Linda en Indra in diezelfde bus vertrokken. En de taxi van Brecht, Magali en Stefaan vertrok ook op hetzelfde moment. Zo kunnen we voor elk van onze persoonlijke gasten ook iets echt persoonlijks doen :-D Via een hobbelige weg langs de westkust zijn we later op de dag in Sidari terecht gekomen waar de pannekoeken met verse aardbeien heerlijk smaakte :-p Maar daarna sloeg de pech wel een beetje toe: ik gestoken door een wesp in m’n hals (Igor twee weken geleden ook al in zijn oor gestoken :-() en op weg terug naar het hotel een lekke band voor de scooter. Het duurde twee uur voordat ook Igor weer terug was bij het hotel. Gelukkig smaakte de pizza daarnet bij Stathis prima :-D

De tijd vliegt, het lijkt nog maar net dat we zagen dat Nederland van Japan won en inmiddels is ook Kameroen verslagen. Het lijkt nog maar net dat die betrouwbare taxi volgens Igor ons vijftig minuten heeft laten wachten in Ipsos. Gelukkig scheen toen de zon nog, wat de afgelopen week helaas niet vaak is voorgekomen. Zelfs thuis in Belgie en Nederland schijnt het zwoeler te zijn! Nou breekt m’n klomp hoor :-)
En inmiddels hebben Brecht en Stefaan niet alleen met mij gefietst, maar ook met Igor. Hebben Linda, Indra en Magali ontdekt dat het nog niet zo slecht is om met de bus naar Corfu stad te gaan en ook dat een stretching les vermoeiend kan zijn ;-) Het was leuk, gezellig en tof dat jullie even geweest zijn, het heeft ons goed gedaan!


Relaxte groetjes vanuit ons bedje


PS. Lubet en Elsbeth, super dat jullie komen in september! Yeah ;-)