SAN-FRAN-CIS-COOO

Het weer: korte broek geen probleem, maar een trui bij de hand wel een must
Wat ons opviel: Peter heeft een zeer goede conditie + wijn is hier 3x zo duur dan een halve liter cola

Gearriveerd, geland, aangekomen, we zijn er!
Met nul slaapuren voor Peter, een paar minuten voor Johanna, Igor met een paar kwartier en zelf heb ik een paar uur op de slaapklok staan :-) zijn we dan toch nu in San Francisco. Een kortere vlucht dan verwacht, maar het blijven lange gevoelsuren in het vliegtuig. Blij dat ons avontuur dan toch echt gaat beginnen. En we willen niet te avontuurlijk zijn, dus we stappen gewoon in een taxi richting hotel.

Ongewoon aangenaam voor de mensen hier is het kwik gestegen naar de 28 graden. Hebben wij helemaal geen moeite mee hoor! Het maakt onze eerste XXXL-lange dag wat makkelijker doorbrengen. Die dag die begon om 6 uur 's morgens in Nijkerk hield Nederlandse tijd 5 uur 's morgens volgende dag pas op voor ons. Hoppa, meteen in het ritme van de Amerikanen hier. (Even niet bij nadenken dat ik dit aan het schrijven ben om 6 uur 's morgens Amerikaanse tijd...)

Maargoed, in zo'n stad maak je meer dan genoeg mee, maar zo'n chronologisch verslag gaan we natuurlijk niet allemaal opschrijven hier. Hoe saai is het om te lezen dat we in een Amerikaanse diner restaurant hebben gezeten aan onze eerste Amerikaanse cola van een halve liter? Natuurlijk een burger weggewerkt hebben om vervolgens garlic fries bij de Giants te eten? :-):-) maar gelukkig genoten wij er wel van! Want als toerist ga je voor de typische dingen en een diner waar "de Fons" van Happy Days zo maar binnen zou kunnen lopen is toch wel een superbegin. #ikvindvanwel

De teleurstelling gisteren was toch het ontbreken van de Golden Gate Bridge. Hij was niet in reparatie en we waren ook niet verdwaald. Hij was er gewoon niet. Weg, uit ons zicht. De overbekende mist hier aan de westkust die 's middags allang weer moet gaan slapen, bleef hangen. Maar als je maar 1 dag hebt, ga je niet moeilijk doen. Dan huur je die fiets en fiets je dat teringeind die heuvel op. (Lees: een tochtje waar Geert van genoten zou hebben) Want voor ons 'PLATteland mensen' was die kleine heuvel al een zucht-steun-kreun en blijkbaar ook een voorbode voor heuvel 2, 3, 4, 5, etc. Maar dat zagen we natuurlijk niet door die mist, haha
Toch ook wel een ervaring op zich om in de dichte mist die brug over te fietsen. Het was al indrukwekkend om ver beneden je de oceaan te zien die een rafter jaloers zou maken. En dan opeens dat rode ijzer dat torenhoog boven je uitsteekt. ZON, geen mist, wel fotofotofoto :-) When you least expect it, wow, dan is het zicht wat je opeens hebt super om te zien. De moeite waard als blijkt dat aan de andere kant van de brug de mist weg is. Waar de zon onze kippevel deed verdwijnen en gezichten rood kleurden, he Peter... Waar de zomer weer terug was en waar nog meer heuveltjes op ons aan het wachten waren... Kortom, dat was oprecht een middagje afzien.

Knieperts als we zijn, zijn we toch aan de terugweg begonnen. Elf dollar voor de ferry, ammehoela :-)

De berg op viel deze keer gelukkig iets mee, maar wat was de tocht over de brug naargeestig deze keer. De mist was erger geworden, natter geworden, de wind was in kracht toegenomen en de alsmaar klinkende scheepshoorn maakte ons figuranten in een drama film. Gelukkig hou ik van films met een goed einde, dus bij het inleverpunt van de fietsen was het zonnetje er weer!

En nu zijn we klaar voor de camper, zo even bellen of de camper ook klaar is voor ons :-)

Giant groeten van ons 4!