Niet echt onder de indruk van De Vallei des Doods

Stovepipe Wells Campground: 32,50 dollar
Three Rivers Hide away: 29 dollar

Even een check over de vuilnisbelt doen. Zo voelt het eigenlijk een beetje als je door Death Valley rijdt. Het is een woestijn, maar het is meer een overvloed aan rotsen met veel halfdode struikjes. En die rotsen zien er in hun veelvoud aan kleuren uit als een vuilnisbelt. Wellicht een beetje oneerbiedige omschrijving van een Nationaal Park (sorry). In de lente moet het er trouwens prachtig uit zien, want dan staan de meer dan 900 planten die er toch nog willen groeien in bloei.

Temperatuur
In het visitorscenter kan je er t-shirts kopen vanuit 1903 oid waarin het toen wel enorm heet (134 fahrenheit) geweest is. Nou, die zijn niets meer waard, want afgelopen zomer zijn alle hitte records verbroken. Op onze bezoekdag was het slechts 90 graden fahrenheit, wat ongeveer overeenkomt met 34 graden. Omdat we na 15 september zijn, mochten wij met onze RV het park in en dat is ook op een dag met slechts 34 graden op de teller wel te begrijpen. Waarschuwingen over hitte, verdroging, oververhitting van de motor markeren de borden langs de weg. Stijle wegen omlaag, langdurig gestaag omhoog. Op de informatieborden wordt een handige graadmeter gegeven om te checken hoe uitgedroogd je zou kunnen zijn: 'de urinemeter'! De kleur van je urine kan blijkbaar aangeven of je een beetje of enorm uitgedroogd bent of wanneer je eigenlijk al bijna te laat bent ;-) Wij hebben wel wat met wc's deze vakantie...

Zeeziek
Het bijzondere aan Death Valley is blijkbaar dat een groot gedeelte onder zeeniveau ligt. Voor ons Nederlanders stelt dat natuurlijk niks voor, maar om de haverklap zie je een bordje met de stand van zaken 'op zeeniveau', 'x feet onder zeeniveau' of 'x feet boven zeeniveau'. En als ik zeg om de haverklap dan is dat soms echt net om de haverklap. Vandaar onze zeemansbeetjes want het was net een asvaltgolf die we volgen. 2.000 feet boven zeeniveau, oh, we zijn weer op zeeniveau, oh nee nu alweer 1000 feet boven zeeniveau. En ga zo het park maar uit. Voor mij kan je daar nog wagenziek of colaziek bijzetten, want de wegen waren soms kaarsrecht, maar soms ook helemaal niet en dan gingen we niet alleen op en neer en heen en weer, maar meestal ook nog wel iets van diagonaal hoogteverschil.
Badwater Bassin is blijkbaar het laaste punt van de vallei waar het zout je ligt toe te stralen. 85,5 meter onder zeeniveau en dat verdient een bordje :-) We hebben even een jumpfoto op het zout gemaakt (altijd leuk voor later) en en foto van het water dat er nu na een regenbui blijkbaar nog lag. De naam is te danken aan de ezel die niet van het water wilde drinken door het zoutgehalte en zijn berijder vond het dus bad water (= slecht water).

Luguber
Degene die de namen van de verschillende gedeeltes in kaart heeft gebracht, was er waarschijnlijk toen het onmogelijk heet was. De duivel speelt een hoofdrol in namen zoals 'duivels maisveld' waarbij je fantasie wellicht denkt dat je een weelderig maisveld ziet, maar van dichtbij zijn het allemaal dorre struiken. Maargoed, de vallei des doods zal vast veel leed bezorgd hebben en verdient zijn naam. Ik zou eerder gaan voor Tabasco canyon, maar het kan natuurlijk ook zijn dat ze toen nog geen tabasco kenden... hihi

Wij hebben midden in het park overnacht bij Stovepipe Wells (als er maar iets heets in de naam zit he) Het zwembad deed erg deugd om acht uur 'smorgens in ieder geval! Een goed begin van een lange roadtrip dag. Tenslotte wil je wat zien, maar is niet overal wat te zien (alleen slecht wegdek te voelen :-s)

Genietend van de zon aan de voet van Sequioa National Park, #holidayfeeling