De westkust, ohlala!

Mama Mia, uhh Monkey Mia!
Net terug in Perth na 4 intensieve reisdagen.
Zo’n 800 km van Perth ligt Monkey Mia, dus de voeten waren lange uren op t gaspedaal. Met een groep van 16 meiden vertrokken we zaterdag richting eerste bestemming: The Pinnacles. Een grote, hele grote groep interessante rotsformaties. De verschillende verhalen van oorsprong zijn interessant (lees t maar na ergens op internet :-) jammer dat we 20 minuten de tijd kregen, dus we hebben de nodige shapshots gemaakt voordat we de bus weer instapten.
Na een paar uur rijden, op een gegeven moment wen je aan het lange zitten en maak je jezelf nuttig: slapen, muziek luisteren, tijdschriftje lezen, drinken, praten, slapen..., zijn we gaan sandboarden. Met een snowboard vanaf de zandduinen, erg leuk om te doen! Wederom een excuus om nog niet te gaan hardlopen, want die duinen oplopen was al meer dan voldoende voor de beenspieren :-)

Kalbarri, waar onze overnachting was, was ook zo’n beetje het laatste gedeelte bewoonde wereld, want daarna heeft mijn telefoon het nauwelijks gedaan. Op zich niet zo erg, want dan weet je dat de mooie plekjes om de hoek zijn.
National Parks met uitgestrekte vergezichten (is dat dubbelop? Nouja, het was ook dubbel zo mooi!) waar je wel een miljoen foto’s kon maken. Heb me in kunnen houden…
We hebben van een van de rotsen kunnen abseilen en na wat trillende knien ging dat wel lekker. Jammer dat je weer de rots op moet klimmen voor een volgende abseil (dus ik ga de komende weken nog niet hardlopen :)).

De stranden aan de westkust zijn fantastisch, blauw/groen, te zout of vol met haaien. Om een beetje water te hebben bij Shelf Beach moesten we zowat een kilometer lopen, dus we hebben het een beetje bij dartelen gehouden. Een Olympus camera die tegen zeewater kan, is dan ideaal hebben we gemerkt!

Zonsondergangen, -opgangen, maanomkomsten, sterren, een sateliet, we hebben alles gezien wat je aan de Nederlandse hemel tegenwoordig niet meer kan zijn. Zoo mooi!
De wekker ging elke ochtend iets vroeger leek het wel, eerst voor het abseilen, toen voor de dolfijnen (die waren trouwens erg leuk om te zien) en vanmorgen voor de zonopkomst op de farm waar we sliepen. Was een schapen boerderij geweest in de late 1800/vroege 1900 met zo’n 15.000 schapen. Langzaamaan vanaf de jaren ’60 zijn ze overgegaan naar gewassen zodat het originele Australische landschap weer in alle glorie kon terugkeren. En de foto’s lieten zien dat het al goed aan het lukken was!

Vandaag ook nog even over de grens geweest, een gedeelte van Australie is geclaimd als Hutt River Province wat als enige land ter wereld door een geweldloze oorlog tot stand is gekomen. We hebben de prins en zijn prinses himself ontmoet, hij is nu ongeveer 70, staan met hem op de foto en hebben officieel een stempel in ons paspoort! Ben benieuwd of dat document nu nog wel geldig is om Australie uit te komen… haha
De man spoorde niet helemaal, dus toen we een uurtje later zonder benzine zaten, verdachten we hem er sterk van! Haha! Helemaal geluk hadden we doordat we zo’n 500 meter van een benzinestation tot stilstand kwamen! Het was niet zo warm, maar ook met 23 graden heb je het snel bekeken in de outback…

Het was een supertrip en we vinden het toch wel een beetje jammer om de westkust nu al te verlaten, maar het volgende avontuur staat alweer op t programma morgen. 2 dagen in de trein door de middle of nowhere richting Adelaide. We zijn benieuwd!

Liefs dirkje

PS. Foto’s zijn te zien op www.aliasdee.tk