Wéén een ferm schwon stikske gewandeld

De zon maakt het park mooi, wanneer de laaghangende bewolking verdwijnt, stralen watervallen en is er diepte te vinden in alle kleuren groen. Hoopvol rijden we highway 47 op, hoopvol checken we in bij receptie en blij zijn we als de Tongariro Alpine Crossing een ‘go’ is voor de volgende dag. We gaan hem lopen! Ons geduld wordt beloond, onze spieren op de proef gesteld…

Lengte: 19.4 km
Beginhoogte: 1100 m
Eindhoogte: kleine 800 m
Hoogste punt: 1886 m
Duur: 6 uur en 45 minuten

Voorbereiding is simpel: rekening houden met elk weerstype (het heeft de dag ervoor geregend en gesneeuwd boven), veel en stevig voedsel en genoeg vocht om het een dag vol te houden, oja zonnebrand! Een goede nacht slapen is ook mooi meegenomen, maar helaas lukt Igor dat helemaal niet en ik geloof dat ik alleen maar in slaap gekomen ben van de kou. Het woord ‘alpine’ doet iets sneeuwachtigs aan, maar er natuurlijk niet bij nagedacht dat het dan inderdaad in de zomer ook koud kan zijn. En het was die nacht koud. Als we ‘s morgens bibberend het tentdoek open slaan, is het bevroren. Een warme douche brengt ons langzaam tot leven. Omdat, koukleum als ik ben, toch echt geen kou wil lijden daar boven op die berg, neem ik voorzorgsmaatregelen.

Mijn kleding aan:
-Een dikke panty
-legging
-boxershort
-legerbroek (een wonder dat ik die nog dicht krijg…)
-Een topje
-mijn pyama shirt met lange mouwen
-trainingsjack
-trui
-en natuurlijk loopsokken en sportschoenen
-kerstmuts!

mijn kleding mee:
-jas (tegen lichte regen, wind en kou)
-poncho
-extra trui
-extra topje
-extra broek
-extra legging
-extra sokken
-extra zooltjes (stel je voor dat mijn schoenen nat worden)
-sjaal
-pet
-zonnebril

Igor’s kleding aan:
-trainingsbroek
-shirt zonder mouwen
-shirt met mouwen
-trui
-trainingsjack
-Twee paar sokken en sportschoenen
-Oja, natuurlijk houdt hij zijn oren ook warm met de kerstmuts!

Igor’s kleding mee:
-regenjas
-extra t-shirt
-extra trui
-extra sokken
-korte broek
-sjaal
-pet en zonnebril

We hebben het beiden niet koud gehad :-) en na drie kilometer waren de eerste kledingstukken in de rugzak (als het paste) of op/aan de rugzakken belandt. Bij vier kilometer had Igor z’n korte broek al aan. Dit betekent alleen dat ons geduld echt beloond werd. We hebben zon, zon en zon gezien. De wind maakte het op grotere hoogte wel fris, maar gelukkig hebben we onze reserve kleding niet nodig gehad. (ik heb wel zeer regelmatig gezegd hoe blij ik wel niet was dat ik in ieder geval heel goed voorbereid was, haha)

Het gebied is ooit eens hete lava geweest en veel lava stromen zijn nog goed zichtbaar. Op de verschillende hoogtes ziet het landschap er onrealistisch uit, maar zeker indrukwekkend. We lopen niet door sneeuw, sommige gedeeltes zijn wel nogal ijzig en overal waar we komen, is de zon aanwezig.
Natuurlijk is de tocht zwaarder dan de vorige keer dat ik hem gelopen heb, was natuurlijk te verwachten :-S. Igor lijkt het alleen bij de steile rode krater afdaling wat lastig te hebben met zijn knie. Maar de spierpijn erna is bij beiden aanwezig ;-)
We zijn niet de enigen die de crossing lopen, sowieso al behoorlijk wat Nederlanders :-) en zelfs een stel West-Vlamingen ontbreekt niet! Het drukt de pret zeker niet dat we niet alleen zijn (zo’n duizend anderen op z’n minst) want we helpen elkaar regelmatig door op knopjes van fototoestellen te drukken.

Dat het vandaag cq. gisteren sneeuwt in Nederland en Belgie doet ons maar even snikken, tenslotte lijkt de zomer toch zeker te beginnen hier. Het is voor de derde dag op rij al lekker warm en wie weet dat we met een donkerder kleurtje uit het park vertrekken!

Vandaag maken we ons op voor een trip terug naar het noorden. Lubette komt zondagavond aan en onze campingplek in Warkworth moet dan natuurlijk op en toppie zijn voor ook haar kampeeravontuur :-D

De complimenten uit Tongariro


PS. Ome Gert, nog gefeliciteerd met je verjaardag!
PS. geniet allen van jullie (bijna) welverdiende vakanties!